شعر اربعید
إنّا عَلَى العَهد
ای آقا!
من از سرزمینی می‌نویسم که خاکش با "إنّا عَلَى العَهد" بارور شده؛
از کوچه‌های تهران تا خاکریزهای سوریه،
همه یک داستان را فریاد می‌زنند:
"حسین(ع) هنوز زنده است!"
این‌جا،
تکیه‌های قدیم با سنگرهای مقاومت دست در دست داده‌اند؛
همان‌جا که مادربزرگ‌ها "روضه‌ی زهرا(س)" می‌خواندند،
امروز دختران جوان "حماسه‌ی زینب(س)" را در غزه سر می‌دهند!
این متن،
سفرنامه‌ی همان پاهای خونینی است
که از "راهیان نور" خرمشهر آغاز کرد،
از "کربلا" عبور کرد،
و امروز در "محور مقاومت" به بار نشسته است!
شهدای دانشجو معلم قلم‌هایشان را
به دست شهدای مدافع حرم سپردند؛
آن‌ها که تخته‌سیاه‌شان را
بر دیوارهای غزه و صنعا نوشتند...
و این‌گونه،
درس‌های "مقام معظم رهبری" درباره‌ی اربعین،
از حرم تا جهان طنین انداخت!
آمریکا و اسرائیل بدانند:
این متن فقط کلمات نیست...
تاریخ زنده‌ی ملتی است
که هر صبح با نوای "یا حسین" بیدار می‌شود،
هر شب با زمزمه‌ی "إنّا عَلَى العَهد" می‌خوابد!
ما همان‌ها هستیم که:
- در تکیه‌ها اشک ریختیم
- در جبهه‌ها خون دادیم
- و امروز در راهپیمایی اربعین،
جغرافیای عشق را بازتعریف می‌کنیم!
"این متن،
پل وصلِ نسل‌هاست؛
از شهدای دفاع مقدس تا مدافعان حرم،
از زائران پیاده تا مجاهدان مجازی...
همه با هم فریاد می‌زنیم:
إنّا عَلَى العَهد...
إنّا عَلَى العَهد...
إنّا عَلَى العَهد!"
دانشجومعلم مهدیه صادقی
#پویش_حسینی