شعر
دلم هوای حسینم گرفته و پر زد
دلم هوای حسینم گرفته و پر زد
از این قفس بجهید و به کربلا سر زد
جواز عشق حسین و ابوالفضائل بود
و با جواز خودش هم سری به محشر زد
به روز حشر بدید او که دخت پیغمبر
به کارنامه او مهر نوکری بر زد
بپرسد او به تعجب که این سیه نامه
برای چه به چه خاطر به چشم مادر زد
بیامد از جهت رو به رو امام علی
بگفت او ز حسین و اشارتی بر زد
سزای آن غم و ماتم به آن مجالس بود
که مادرش به عمل بلکه صد برابر زد
بدان تو ای بشر سر به پا گنه آلود
سعادت دو جهان یافت هر که این در زد
#پویش_حسینی
دانشجو معلم مرادی بهگو